کد مطلب:259361 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:168
میلاد نور
شیخ صدوق رحمه الله در كتاب ارزشمند خویش «اكمال الدین» [1] ، از حكیمه دخت گرانقدر امام جواد علیه السلام این گونه آورده است. حكیمه خاتون گوید:
یازدهمین امام نور حضرت امام حسن عسكری علیه السلام پیام رسانی به سوی من گسیل داشت و مرا به خانه خویش فراخواند.
هنگامی كه وارد شدم فرمود:
عمه جان! افطار امشب را نزد ما باش؛ چرا كه امشب، شب مبارك پانزدهم شعبان است و در چنین شبی خداوند، جهان را به نور وجود حجت خویش، نور باران خواهد ساخت.
در روایت دیگری آمده است كه فرمود: در چنین شبی، حضرت مهدی علیه السلام دیده به جهان خواهد گشود. همو كه خداوند، زمین را پس از مردنش، به دست او و با ظهور او زنده و پرطراوت خواهد ساخت.
پرسیدم: سرورم! مادر او كیست؟
فرمود: نرجس، بانوی بانوان.
گفتم: فدایت گردم! من در او هیچ نشان و اثری از آنچه نوید می دهید، نمی بینم.
فرمود: حقیقت همان است كه گفتم، آماده باش!
پس از این گفت و گو به خانه ی نرجس علیهاالسلام آمدم. آن وجود گرانمایه به عنوان تجلیل و احترام از من، پیش آمد تا كفش های مرا درآورد و مرا تكریم كند.
در پاسخ احترام او گفتم: از این پس، شما سرور من و سرور خاندانم خواهید بود.
او از سخن من شگفت زده شد و گفت: عمه جان! چگونه ممكن است در حالی كه شما دختر امام، خواهر امام و عمه ی امام هستید و خود بانویی اندیشمند و پروا پیشه و بادرایت و من خدمتگزار شما هستم.
[ صفحه 159]
حضرت امام حسن عسكری علیه السلام گفت وگوی ما را شنید و فرمود: عمه جان! خداوند به شما پاداش نیك عنایت فرماید.
یازدهمین امام نور حضرت امام حسن عسكری علیه السلام پیام رسانی به سوی من گسیل داشت و مرا به خانه خویش فراخواند.
هنگامی كه وارد شدم فرمود:
عمه جان! افطار امشب را نزد ما باش؛ چرا كه امشب، شب مبارك پانزدهم شعبان است و در چنین شبی خداوند، جهان را به نور وجود حجت خویش، نور باران خواهد ساخت.
در روایت دیگری آمده است كه فرمود: در چنین شبی، حضرت مهدی علیه السلام دیده به جهان خواهد گشود. همو كه خداوند، زمین را پس از مردنش، به دست او و با ظهور او زنده و پرطراوت خواهد ساخت.
پرسیدم: سرورم! مادر او كیست؟
فرمود: نرجس، بانوی بانوان.
گفتم: فدایت گردم! من در او هیچ نشان و اثری از آنچه نوید می دهید، نمی بینم.
فرمود: حقیقت همان است كه گفتم، آماده باش!
پس از این گفت و گو به خانه ی نرجس علیهاالسلام آمدم. آن وجود گرانمایه به عنوان تجلیل و احترام از من، پیش آمد تا كفش های مرا درآورد و مرا تكریم كند.
در پاسخ احترام او گفتم: از این پس، شما سرور من و سرور خاندانم خواهید بود.
او از سخن من شگفت زده شد و گفت: عمه جان! چگونه ممكن است در حالی كه شما دختر امام، خواهر امام و عمه ی امام هستید و خود بانویی اندیشمند و پروا پیشه و بادرایت و من خدمتگزار شما هستم.
[ صفحه 159]
حضرت امام حسن عسكری علیه السلام گفت وگوی ما را شنید و فرمود: عمه جان! خداوند به شما پاداش نیك عنایت فرماید.
[1] اكمال الدين: ص 424.